Maandag 12 augustus 2013: Reichensteinhütte
Je kan het volledige fotoalbum inzien op onze fotowebsite: https://wandelkrant.smugmug.com/Oostenrijk/Steiermarken/Reichensteinhuette/
Op ons RouteYou kanaal kan je de door ons gewandelde route inzien op de kaart en downloaden voor je GPS/GPS App.
Deze morgen zijn we er vroeg bij, want er staat ons een lange en zware tocht in het verschiet! Om iets na negen vertrekken we vanaf de parking aan Präbichlerhof, die vandaag (maandag) en morgen (dinsdag) rustdag heeft (in het volle zomerseizoen …).
Een deel van de parking is gereserveerd voor de hotelgasten, een ander deel voor de wandelaars die hier vertrekken naar de hut. De wegwijzer geeft 2.5u aan, maar gisteren avond zijn we hier al even komen verkennen en vertelden wandelaars ons dat je er zeker een uurtje mag bijtellen. Wat achteraf gezien ook correct zal zijn, tenminste voor de doorsnee wandelaar die ook geniet van het uitzicht onderweg. Ezels met oogkleppen op kunnen het wel halen op 2.5 uur.
Een trucje van de chef. Al het gekloven hout mag mee naar de hut genomen worden en daar gelost.
Achter het hotel om begint de beklimming al dadelijk.
We blikken even achterom naar Präbichlerhof. Heel verzorgd kan je dit niet noemen.
Zeker niet te snel willen gaan in het begin, broer!
We proberen ons chalet terug te vinden op volgende foto. Rechts beneden boven de voorste dennentoppen?
Iets verderop gaat het een steile helling op door een alpenweide met begeleiding van de inheemse koeien. Het ontvangstcomité staat al gereed.
Laat mij met gerust! Ik ben toch zo moe van al die bergen te beklimmen 😉
Gaan jullie met ons mee?
Neen, wij gaan naar de Reichelshuette. (Goed zot hoor ik de koeien denken en ze passen ervoor)
Nadien volgt een pad langs de flank op, tot we aan de kiezelweg aankomen (die we bij het terug naar beneden wandelen straks zullen nemen).
En het blijft maar stijgen. Dit loopt echt niet prettig.
We zien al wat meer van de omgeving, maar nog geen hut!
We blijven klimmen.
Met af en toe een korte pauze.
Oh, waarom hadden we geen lift gevraagd?
Als je alsnog een schnaps wil verdienen, het kan nog, zolang de voorraad strekt (van hout en schnaps).
Na een korte klim, komen we aan op een kom waarbij we iets dalen om nadien tegen een bergflank omhoog te wandelen tot over een kam heen. We genieten alvast van dit mooie uitzicht naar onze thuisbasis.
We bevinden ons in beschermd natuurgebied.
Puur natuur, ook dit hier!
Rustig dat het hier is … en zo mooi.
Eindelijk nog eens een plat stuk. Het gaat zelfs lichtjes bergaf.
Maar we hebben ook oog voor detail.
Een zeer belangrijke splitsing!
We nemen het juiste pad.
En we blikken nogmaals terug op onze heimat voor deze week.
Het is weer klimmen geblazen.
Op dat moment zien we ook de ijzererts mijn liggen. Van hieruit heb je een zicht tot aan de Leopoldsteinersee. Beneden zien we Eisenerz liggen, het mijnstadje.
Maar de berg roept.
Toch kijken we nog eens de andere richting uit.
Hier het bewijs dat 2,5 uur niet klopt voor deze tocht:
We wandelen langs de andere flank een heel stuk verder, lichtjes stijgend.
In de verte zien we nog wandelaars.
We zitten al een stuk hoger dan de ijzeren berg.
Dit wordt een zwaarder gedeelte.
Puur natuur, omhoog met de geit!
Nogmaals met zicht op de ijzeren berg omgeven door andere bergen.
We volgen nog steeds de rood-witte bakens geverfd op het gesteente.
Oeps, hier gaat het snel stijl naar beneden.
Effe omdraaien broer.
Dit pad hebben we al afgelegd.
Yeah!!! Hut in zicht!!!
Vervolgens komt er een lastiger stuk waarbij we over een aangrenzende bergflank zigzaggend omhoog gaan richting hut. Als de hut uiteindelijk in ons vizier komt, is het nog een heel stuk te gaan. Maar uiteindelijk halen we het wel.
Wandel je even (virtueel) mee?
Ons geduld wordt beloond. Maar het is nog even een zwaar stuk stappen!
Hier gaat het echt stijl naar beneden…
Even een vals plat.
Maar toch niet te kort langs de rand wandelen!
Onze inspanningen worden beloond, we zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal.
Hier is het!
Nog 5 minuten.
Nog een laatste blik achteruit. Wat zitten we hier hoog!
De hut ligt op een vlak plateau, iets verderop kan je nog naar een kruis gaan, maar daar bedanken we vandaag voor. De bewolking neemt weeral fel toe, en we willen veilig de afdaling inzetten. In de hut kan je de rook snijden met een mes. In dit Bundesland van Oostenrijk is er nog geen rookverbod (anno 2013), maar zijn er wel zware debatten bezig zoals we kunnen horen op de radio in het nieuws. We kiezen voor de niet rokers kamer, die wel aanwezig is, maar niet verwarmd. Gelukkig brengt de chef ons een opkikker, een schnaps van het huis.
Nadien volgt een stevige brok koolhydraten. Zo komen we terug op krachten.
In dit lokaal was de dag ervoor een bruiloftsfeest, vandaar deze versiering.
De niet in dienst zijnde spekoven.
Bij het verlaten van de hut maken we nog enkele foto’s in alle richtingen, ook richting Vordernberg. Door de opkomende bewolking gaan we niet naar het kruis, maar zetten de afdaling in, die ruim 2.5 uur zal duren.
En ja, er zijn er die een blokje hout mee naar boven hebben meegenomen.
Een beetje geschiedenis.
Het kruis.
En het zicht op de ijzeren berg.
Aan de achterkant ligt heel wat waterproviand en gasflessen. Het lijkt wel een bouwwerf.
We bevinden ons dus op 2128 meter boven de zeespiegel.
Het kruis wenkt nog naar ons.
We gaan even nog iets hogerop om de hut volledig op het plaatje te krijgen.
Maar de bewolking neemt toe. Tijd om te vertrekken naar beneden toe.
Een “randgeval” van een foto.
Het is nog slechts 15 graden buiten.
Dan maar de jas aan om niet te fel af te koelen.
Bye!
We zetten de daling in.
Zo belanden we terug aan de parking.
Vanop de parking zien we aan de overkant van de hoofdweg ons chalet liggen, naast de andere chalets. Het was een zware wandeling waarbij ik ook een verkoudheid heb opgelopen. Was ik nu een rokertje geweest, dan had ik mij lekker kunnen opwarmen in de berookte hut. Tegen de avond komen er weer regenbuien over, en voor morgen voorspellen ze hier niet veel goeds. Goed dat we al een plaatsje hebben aangeboden gekregen voor Abenteuer Erzberg morgenvoormiddag. Ook Stift Admont is de moeite waard om te gaan bezoeken nu dat we toch in de omgeving zijn. En als mijn verkoudheid er niet beter op wordt, vertrekken we gewoon een dagje vroeger naar huis.
Afstand tot de hut vanaf de parking: 4.6 km en 850 hoogtemeters | Hoogte bij de start: 1270 m | Hoogte bij aankomst: 2130 m | Benodigde tijd enkel: 3u 18min | Start: 09u10 | Rust: van 12u27 tot 14u | We hebben nog een 100 m verder gewandeld tot aan het gedenkkruis| Afstand terug: 4.7 km | Benodigde tijd afdaling: 2u 30min.