Op pad in eigen stad

Op stap in eigen stad: Bergerven in het Nationaal Park Hoge Kempen

Wandelen in het Nationaal Park Hoge Kempen is een garantie voor veel diversiteit tijdens je tochten. Zo ook in het gebied ‘Bergerven’, dat sinds 2020 deel uitmaakt van dat park. Bergerven situeert zich op het grondgebied van de steden Maaseik en Dilsen-Stokkem. Specifieker gaat het hier over de deelgemeenten Neeroeteren en Opoeteren (Maaseik) en Rotem (Dilsen-Stokkem). Het ligt ingeklemd tussen de Zuid-Willemsvaart en de Europalaan, een gewestweg van 13 kilometer die de verbinding vormt tussen de N78 in Dilsen en de N730 in Gruitrode. Het omvat een grindplassengebied, waarvan de oevers worden beheerd door Limburgs Landschap vzw. Hier vindt ook begrazing plaats door konikpaarden en gallowayrunderen. Het Kempens Plateau gaat in deze streek over in de oostelijk gelegen Maasvallei. Dus kan er ook geklommen worden. Verschillende gemarkeerde wandellussen volstaan om de diversiteit aan te tonen. We maakten zelf een wandellus van bijna 10 kilometer, en gebruikten daarvoor de zeer handige en praktische wandelkaart ‘Bergerven’. Een uitgave van Regionaal Landschap Kempen en Maasland (RLKM). Deze én andere wandelkaarten kan je verkrijgen via de toeristische infopunten in de streek of via de webshop van ‘Wandelen in Limburg’.

De wandeling

Startplaats voor onze wandeling is vanaf de parking aan het eind van de Ketelstraat te 3680 Neeroeteren (Maaseik). Van hieruit gaat het eerst oostwaarts, richting Zuid-Willemsvaart. Er volgt ons eerst een afdaling naar de Maasvallei. De eerste 800 meter is de wandellus met het groene balkje als markering onze gids.

Dan splitsen onze paden zich tijdelijk want we willen de kanaalzone bereiken, en doen hiervoor beroep op een verkeersarme verharde weg met de naam ‘Warstraat’.

Aangekomen aan de Zuid-Willemsvaart met zijn mooie rustige oevers gaat het nu zuidwaarts langs dit kanaal. Dit kanaal kwamen we ook al meermaals tegen in ons vorig blogartikel over Oud-Rekem. Mooi gekleurde bomen en een bunker flankeren het pad langs deze waterloop.

Aan de overkant is er de plezierhaven ’t Eilandje. Na 400 meter verlaten we het kanaal en slaan we een bospad in.

Verschillende wandellussen zijn weer op de afspraak. Geel, blauw en rood krijgen verderop in het bos het gezelschap van groen. Onze eerste bakens van bij de start. Als het bospad overgaat in de verharde weg komen we het fietsroutenetwerk tegen.

250 meter later op deze weg duiken we naar links het bos in richting vogelkijkhut. In dit COVID-19 tijdperk is het voorlopig niet toegestaan om van hier uit vogels te spotten. Een wit-blauw lint van de politie verspert ons de doorgang.

We wandelen een beetje terug richting de verharde weg, maar net voor die weg gaat het links via bospaden met her en der open velden.

Dit pad is volgens de wandelkaart het ‘ruige laarzenpad’, maar mede door de huidige droogte valt het enorm mee.

Op het einde van dat pad krijgen we een panorama aangeboden, via een licht hellend verhard pad naar links. Hier is er een uitzicht over de voormalige grindkuilen, waar de natuur zich intussen terug meester over maakt.

Ook treffen we hier grazers aan.

We keren terug het bos in, samen met de groene en blauwe wandellus, maar na 300 meter zwaaien we de markeringen uit en trekken de andere kant op.

Een bospad brengt ons nu aan een steilrand, waar ons een klimmetje wacht door holle paden en paden die ontstaan zijn via irrigatie.

Met de steilrand bereiken we terug het Kempens Plateau.

Hier pikken we even verschillende gemarkeerde wandellussen op en een beetje verder worden we getrakteerd op een tweede panorama. Nu van bovenop de steilrand.

We keren een stukje op onze stappen terug tot aan het Strubbekruis, waar we tegenover het ongemarkeerde pad inslaan. Dit ijzeren kruis werd opgericht ter nagedachtenis van Jozef Strubbe die hier in 1944 het leven liet bij een roofoverval. Gedurende de oorlog werd er onderzoek gedaan naar steenkoollagen in deze buurt. De boortoren stond in de buurt van de Volmolen die we weldra op deze wandeling gaan passeren. Jozef Strubbe was met het loon van de arbeiders ( de ‘kèzzem) onderweg van het station van Elen naar de werf en werd hier midden in de bossen overvallen. Wie de overvallers waren is onbekend, het waren toen eenmaal rumoerige tijden, zowat één maand voor de streek van de Duitsers ‘bevrijd’ werd.

Na zo’n 700 meter treffen we de gele wandellus terug aan. Het pad slingert zich een weg langs velden, bos en holle wegen.

Zo zakken we af tot aan een verharde weg, de Bergerweg.

Hier ontmoeten we de mooi gerestaureerde watermolen Volmolen. Een aantrekkelijke picknickplaats op deze locatie ziet er uitnodigend uit, maar de COVID-19 restricties geldend op het tijdstip van deze tocht beslissen er anders over. Vanaf maandag 8 juni mag het wel weer!

Ook komen we de Bosbeek tegen, een 24 kilometer lange waterloop die vanaf het Kempens Plateau in As helemaal de Maasvallei induikt tot in Maaseik.

Er wacht ons nog anderhalve kilometer tot onze startplaats aan de parking. Na een klein stukje Bergerweg in noordoostelijke richting slaan we rechts het bos in voor alweer een ongemarkeerd stukje route. We moeten na onze kleine afdaling uiteraard ook terug een beetje klimmen doorheen kronkelende bospaden. Als we boven aankomen bereiken we een breed bospad en diverse wandellussen, zij begeleiden ons naar het eindpunt van deze tocht.

Een interessante en zeer afwisselende wandeling hebben we hier mogen ervaren. Het is absoluut een aanrader, mede doordat hier verschillende mogelijkheden zijn door de plaatselijke wandellussen met afstanden variërend van 2 tot 15 kilometer. Onze route van bijna 10 kilometer vinden jullie terug via onderstaande link van RouteYou.

Vele wandelgroeten,

Bennet