Fuerteventura

Wandelen in Fuerteventura is: wandelen in eenzaamheid

Onbekend is onbemind: Terra Incognita Canariensis

Wat drijft een wandelaar ertoe om als “Remi-alleen-op-de-wereld” door een godverlaten landschap te stappen?
Na de gebeurtenissen van de afgelopen maanden wordt de lokroep van de eenzaamheid steeds luider en menig aardbewoner hunkert naar verlaten stranden, eindeloze vergezichten, zilte lucht en glooiende heuvels die hij met geen enkele andere homo viator dient te delen. “Alleen in het paradijs” – het bestaat; op Fuerteventura.

Het eiland heeft het imago van een surfersparadijs vol beachgoers te zijn. Wandelaars verkiezen vaak de groene weelde van La Palma of La Gomera. Kun je het hen verwijten? Toch bulkt Fuerteventura van de wandeltroeven! Haar perfect gesignaleerd routenetwerk maakt een wandelkaart overbodig.

Het hoogteverschil is zeer gering, in vergelijking met haar verticale buurvrouw die de sprankelende naam Gran Canaria draagt. Fuerteventura is een oud, uitgedeind eiland, plaatselijk gevuld met ronde, zachte borsten. De kust is als een rozenkrans waar parelmoerkleurige baaien en uitgestrekte stranden kilometerslange kliffen aan elkaar rijgen.
Wandelingen kunnen bijna steevast afgesloten worden met een frisse duik of “un chapuzón en el Atlántico”, zoals het in de lokale variant van het Spaans klinkt. En met een gemiddelde bevolkingsdichtheid van 62,16 inwoners per km2 en meer dan 100 leeggelopen hotels, heb je als wandelaar Fuerteventura volledig voor jezelf!

Een meer dan 10 km lang, wit zandstrand voor jou alleen!

Om het attractieve landschap van Fuerteventura te begrijpen, dien je als wandelaar haar ontstaansgeschiedenis in te duiken. Deze gaat meer dan 70 miljoen jaar in de tijd toen de oceaanbodem openreet en er massa’s magma zich een weg naar  het wateroppervlakte baanden. Het gestolde lava bouwde op de oceaanbodem een eilandsokkel die in geologische termen “het basale complex van Fuerteventura” wordt genoemd. Delen van het oude basale complex zijn door de kracht van uitbarstingen en platentektoniek omhoog geduwd en deze grillige vormen kan je plaatselijk bewonderen.

Je ziet er zelfs de natuurlijke schachten waarlangs het magma omhoog gekropen is. Een zeldzaam geologisch hoogstandje
van Moeder Aarde! In een latere fase – zo´n slordige 40 miljoen jaar geleden – vormden zich op deze sokkel enkele onstabiele
schildvulkanen die grotendeels verdwenen zijn door erosie en gigantische landverschuivingen. De 700 meter hoge rotswanden in het zuidwesten van Fuerteventura zijn het litteken van zulk cataclysme en vormen een reusachtig, natuurlijk
amfitheater. Dit amfitheater dat de naam “Macizo de Jandía” draagt, omarmt een kilometerslang, wit zandstrand:
het maagdelijk strand van Barlovento.

De Loefzijde

Barlovento betekent “de loefzijde”; de zijde waar de wind wordt gedwongen de berg op te gaan. De passaatwinden joelen er het hele jaar door en zorgen voor een aangename temperatuur, maar ook voor wolkenvorming. Zo hangt er meestal een grimmige mist tegen de bergflanken terwijl het strand zelf in de zon baadt. De golven zijn er echter genadeloos hoog en de drenkelingen ontelbaar, dus je “chapuzón” in de azuurblauwe oceaan is in Barlovento een “no-go”. Toch oefent het maagdelijke strand een ongekende aantrekkingskracht uit! De enige plekken waar de postmoderne mens zijn hand aan
heeft gelegd zijn het gehucht Cofete met zijn half dozijn aan huisjes, en de kale Villa Winter die als een landheerop de omliggende, verlaten terrassen neerkijkt.

Fuerteventura bestond vroeger uit twee eilanden: Maxorata in het noorden en Jandía in het zuiden.

Immense zandbanken en duinen hebben de twee eilanden aan elkaar geregen. De landengte “El Istmo de Jandía” vormt de verbindende strop. Aan de oostzijde van de strop ligt het toegankelijke Sotavento-strand en aan de westzijde ligt het ontoegankelijke Barlovento-strand. Je kan het alleen te voet bereiken én bij laagtij. Als wandelaar begin je aan Sotavento, je
laat je door de landengte leiden om Barlovento te bereiken en ploetert vervolgens 10 kilometer door het zand vooraleer je het gehucht Cofete bereikt. Daar is er een bus met de wielen van een monstertruck, die je via een wervelende landweg weer naar de bewoonde wereld brengt. Denk bijtijds aan je Touristil!

Tandenknarsen

Jaren geleden hadden we deze wandeling al eens gestapt. Op een zomerse julidag met een hittegolf in de rug, besloten we de 17 km naar Cofete te stappen. Wanneer de wind niet uit het noorden komt, maar uit de oostelijk gelegen Saharawoestijn, wordt de Canarische archipel in een sluier van zand en stof gehuld. Zulk weertype heet “calima”. Calima beheerst dan verschillende dagen je hele leven; je ademt calima, je eet calima, je praat calima en je slaapt calima – als je tenminste de slaap weet te vatten.

Toen we na een derde van ons traject zonder water vielen en het hoogtij dreigend op ons afkwam, besloten we voor “el contrarumbo” te kiezen en wijselijk terug naar de auto te stappen. Het mocht echter niet baten. Volledig gedehydrateerd zijn we niet verder dan het beginpunt van het klippenpad geraakt om er als aardappelzakken in het hete zand in te storten. Het werd zwart voor onze ogen. De enige man in ons gezelschap, übrigens topfit en met kuiten als paaseieren, besloot op zoek te gaan naar hulp. In Barlovento was er anno 2007 geen gsm-ontvangst. Onze hero-for-a-day wist een jeep op te sporen, gevuld met trippende hippies die ons niet alleen water aanboden maar in de eerste plaats een rit naar de bewoonde wereld. We waren gered!

Jaren knaagde de frustratie over ons mislukt avontuur totdat we in 2020 besloten er ons een tweede keer aan te wagen. Met dezelfde groep, maar dit keer vergezeld van ons nageslacht en voorzien van voldoende proviand, zetten we bij het krieken van de dag de tocht in.

De wandeling naar Barlovento is één van de meest spectaculaire van het eiland. Wegens haar hoog adrenalinegehalte, valt ze echter buiten het wandelroutenetwerk.

Onze eerste missie bestond erin om veilig aan de overzijde van de landengte te geraken. Gedurende de eerste kilometers volgden we de bodem van het droge ravijn en ploegden we door omgewoeld zwart, losliggend zand. Op de achtergrond flirten de eerste zonnestralen met de torenhoge goudkleurige duinen en trakteerden ons op een schaduwspel van contrasten. Op het eerste zicht lijkt het landschap kaal maar Fuerteventura is rijk aan duinen- en woestijnvegetatie! De inheemse plantjes hebben er de gekste namen: het zeedruifje, de Medusa-winde, het loogkruid, de Canarische ijsplant, het kruiskruid,…

Bij het bereiken van de overkant van de landengte, stonden we voor de volgende uitdaging. Het pad dat via de kliffen naar het begin van het Barlovento-strand afdaalt, is overal en nergens. Fuerteventura is een geiteneiland. Er zijn meer geiten dan inwoners en deze vrije viervoeters zijn er de trailblazers bij uitstek. Overal trekken ze nieuwe paadjes. Soms wandel je op een pad en voor je er erg in hebt, besef je dat je op een verticaal geitenpad als een puntkokkel tegen de rots zit geplakt. Een GPS is dan geen overbodige luxe.

Na een klein halfuurtje uur dalen bereikten we het strand van Barlovento. Haar maagdelijke schoonheid sloeg ons in het gezicht! What a beauty! Maar de fotosessie die halverwege de eerste baai volgde, bracht onze tijdlijn in het gedrang. Het water kwam omhoog en het strandje van de eerste baai liep al snel vol. Teruglopen was geen optie. Met het water tot aan onze enkels en de wind van voor, spurtten we naar de gigantische afgevallen rotsblokken die de baai van de rest van het strand afsneden. Het zand plakte als modder aan onze wandelschoenen. Het beloofde een unieke dag te worden! Zodra we het strand bereikten, zette het rondwaaiende zand zich vast op onze bezwete lichamen. Als gepaneerde kroketjes wandelen we zwijgzaam richting Cofete. Tandenknarsen kreeg er een heel andere betekenis.

In 2007 was het strand van Barlovento nog heel sterk vervuild. Ik heb foto’s van aangespoelde computers, TV´s en hopen plastiek die eerder de mens onteerden als wel het maagdelijk strand. Maar enkele jaren geleden is de eilandregering aan een opruimactie begonnen en met vaste regelmaat wordt het aangespoelde vuil weggeruimd. Alleen het drijfhout laten ze liggen. De inheems bevolking heeft een eigen woord voor drijfhout: “jallos de madera”. Het woord is een canarismo, hetgeen  betekent dat het alleen in de archipel wordt gebruikt. In tijden van crisis verzamelden de armen “los jallos” om ze als sprokkelhout te verkopen. Er werden ook meubels en zelfs kerkbankjes mee gemaakt.

Tegen het middaguur begonnen onze magen te knorren en werd de picknick uitgestald, maar niet vooraleer we al het zand uit onze schoenen hadden gekieperd We genoten van de eenzame rust. Alleen het breken van de metershoge golven doorbrak de stilte. Opeens kreeg iemand het illustere idee om zijn playlist boven te halen. Even later galmde The Sound of Silence van Simon & Garfunkel over het hemelsbrede strand en werden we gepakt door de toekomstige nostalgie die zich nu al als een
flash forward tastbaar maakte. Hoe eenvoudig mooi kan het leven toch zijn! Een eenzame wandeling, een azuurblauwe zee en een smakelijke picknick!

Het volledige fotoalbum kan je hier inkijken op onze fotowebsite.

 

Tekst en foto’s: Sofie Hendrikx

P.S.: slecht twee keer vooraleer we Cofete bereikten, hebben we andere wandelaars ontmoet. Acht kilometer strand hadden we voor ons alleen gehad.


Mogán Verde: jullie nederlandstalige privé-gidsen op Gran Canaria!

Mogán Verde is een firma van duurzaam toerisme die hoofdzakelijk privé-wandelingen aanbiedt in het ruige hinterland
van Gran Canaria. Hierbij begeleid ik jou als gids terwijl je samen met je partner, familie of vrienden op pad bent. Je kan een wandeling uit het aanbod op onze website kiezen of ik stel je enkele op-maat-gemaakte wandelingen voor.

Mijn academische achtergrond staat me toe me te verdiepen in verschillende onderwerpen, zoals vulkanisme, flora, geschiedenis en architectuur. Dankzij mijn jarenlange ervaring als wandelgids en “officiële gids van de Canarische regering” wordt elke wandeling een levendige, vrolijke, geanimeerde en interessante tour!

Mogán Verde stelt ook wandelvakanties samen, zowel voor particulieren als voor verenigingen en reisbureaus.
Met behulp van verschillende bouwstenen als wandeltocht, transport, lunch, verblijf kunnen we voor jou de ultieme op-maat-gemaakte wandelvakantie samenstellen!

Ik woon al meer dan 17 jaar op de Canarische eilanden en zowel Gran Canaria als Fuerteventura ken ik als mijn broekzak!
Gaan we samen op pad? Alle info via: https://www.moganverde.es/nederlands/

Sofie Hendrikx