Cuneo

Cuneo

Wonderful Outdoor Week in Cuneo

Lees even mee over ons Italiaans avontuur, een “Wonderful Outdoor Week” in Zuid-Piëmont, meer bepaald in de provincie Cuneo. We gaan enkele intense en hete dagen tegemoet met outdoor en culturele activiteiten in de Langhe en Cuneo regio.

Fotoalbums:

Bekijk de bijhorende fotoalbums dag per dag met één klik op een van de onderstaande foto’s!


Dinsdag 30 juni 2015

Eindhoven-Nice

Eindhoven-NiceHet traject Genk – Cuneo omvat meer dan 1100 km, vandaar dat we gretig gebruik maken van een vlucht een dagje vroeger vanuit Eindhoven naar Nice. Om 11u vertrekken we gepakt met onze wandel- en fietsuitrusting naar Eindhoven Airport waar we een uurtje later toekomen. We kunnen meteen inchecken. Omstreeks 14u15 vliegen we al in het Nederlandse luchtruim rond, dit maar voor even. Via Maastricht gaat het richting Luxemburg, het meer van Genève en zo dalend naar de Franse Rivièra waar we om 16u voet aan wal zetten in Nice. De luchthaven ligt op een schiereiland vlak voor Nice. Gemakshalve koos ik een hotel vlak tegenover en op wandelafstand gelegen van de luchthaven, Campanile Nice Airport. Op geen 5 minuten wandelen sta ik zo voor mijn hotel voor één nachtje Nice. Na de koffer in mijn kamer geplaatst te hebben wandel ik via de Promenade des Anglais richting Nice. Opvallend zijn naast de vele palmbomen langs deze drukke promenade de jongedames die hun beste beentje vooruitschuiven. Na een lekker Thaise maaltijd keer ik terug naar het hotel waar in de lobby op een grote flatscreen TV een hittegolf wordt aangekondigd met hoge ozon concentraties. Sportieve prestaties worden afgeraden de komende dagen. Tja, daar zit je nu met een week vol sportieve uitstappen in het verschiet. Veel water drinken en op tijd rusten zal de boodschap zijn. Zal dit lukken? Lees het antwoord op deze vraag hieronder … .


Woensdag 1 juli 2015

Doorheen de Langhe en Roero wijngaarden

Van Nice naar Alba

Langhe en RoeroWoensdag 1 juli genieten we eerst van ons ontbijt in ons hotel te Nice. Na een rustige nacht in een met airco gekoelde slaapkamer lukt dat prima. Omstreeks 9u30 wordt ik verwacht aan de “Arrival terminal” te Nice Airport. Geen kat te bespeuren. Maar ik geraak niet in paniek daar er nog enkele andere journalisten uit andere landen nog moeten landen, volgens het infobord met de “Arrivals”. Tegen 10u30 merk ik een charmante dame op met een bordje “Cuneo Education tour”. Het is inderdaad de “Sonia” waar ik een afspraak mee heb. Een goed half uur later arriveren de volgende gasten. Eentje, Michael, blijft opvallend lang achter. We vernemen dat hij zijn koffer heeft verloren in Kopenhagen. Daar was er een panne aan de transportband deze morgen met als gevolg een grote chaos met een tiental medepassagiers die net zoals hem kofferloos zijn. Nadat de administratieve molen zijn werk heeft gedaan voor het verlies van koffers op te geven, kunnen we uiteindelijk meerdere uren later als voorzien ons programma aanvatten. Weliswaar ingekort. Ons etentje in Alba, de stad van de 100 torens, wordt nu een droge sandwich met mozzarella en hesp en een flesje water in een gelukkig heerlijk gekoelde minibus. Buiten lopen de temperaturen op tot +38°. We maken nog een verplichte tussenstop om de maximale rijtijd van de chauffeur te eerbiedigen. De eerst vermelde 2 uurtjes tot Alba lopen zo bijna dubbel uit. Met Google maps was ik hier ook al zelf achter gekomen … . Onderweg kan ik genieten van het uitzicht langs de kust, de Allianz Rivièra (het 2 jaar oude voetbalstadion van Nice) en het naastliggende Musée National du Sport, het observatorium, de afrit richting Monaco, Menton, de grensovergang, verschillende baaien met bootjes, San Remo, … en van de babbel tussen Sonia en de chauffeur, “Parlate Italiano”, van het begin van de rit tot het einde over leven, werk, liefde en des meer. Een mooie maar vermoeiende taal.

Barbaresco en Moscato wijngaarden

We rijden tot net achter Alba om aan een restaurant te stoppen langs de weg. Niet om te eten, wel om de andere persmensen van onze groep op te wachten die een heerlijk diner achter de kiezen hebben te Alba en van daar uit met hun bikes of e-bikes gereden zijn tot hier. Uit onze koffers halen we snel onze fietskleren en kleden ons om op het toilet van het restaurant. Nadien volgt een korte introductie e-biken en het afstellen van ieder zijn huurfiets.

We maken vandaag kennis met het heuvelend wijngaardenlandschap van de Langhe en Roero, een Unesco Werelderfgoed. Dit onder leiding van Davide PASQUERO. Zijn bedrijfje Terroir Selection biedt begeleide toertochten aan met racefietsen en of e-bikes, gekoppeld aan het ontdekken en genieten van regionale producten.

Om 15u45 starten we dan uiteindelijk in volle zon voor een ritje van een 32 km. Hierbij zullen we 825 meter stijgen in totaal en 689 meter dalen. Het worden twee volle uren rijden, met enkele kleinere drankpauzes (met heerlijk fris water) van in totaal een uur, en een langere pauze van een uurtje te Mango, een middeleeuws stadje waar we in het kasteel een rondleiding en proeverij krijgen van lokale producten. Met 3 verschillende wijnen van de Enoteca regionale delle Colline del Moscoto / Castel di Mango smaken de bijpassende kazen en worsten prima. Dit alles onder leiding van Roberto van bik-e.it  Op zijn website kan je verschillende touren en arrangementen terugvinden voor deze regio.

Het laatste stukje rijden we tot Neive waar we om 20u verwacht worden voor een diner bij sterrenlicht onder een grote luifel. We wandelen eerst nog even doorheen de straten, en om 21u wordt uiteindelijk de innerlijke mens versterkt. De wijnkeuze was niet simpel, getuige het meermaals op en neer bellen van onze gids Roberto om tot een consensus te komen naar wijnkeuze toe. Maar het smaakte wel! Meer info over ons restaurant te Neive tref je aan op:www.aromatario.com

Cà del Lupo

Om 22u30 hebben we net ons dessert op en kunnen we afzakken naar ons 30 km verderop gelegen hotel Cà del Lupo met ons busje. Het is al na 23u dat we arriveren in Montelupo Albese. Het hotel ligt boven op een heuvel, en telt enkele verdiepingen, of beter geschreven afdalingen, naar rijen kamers toe. Onderaan is er een buitenzwembad met panoramisch zicht. Maar ook bovenaan waar het restaurant zich bevindt kan je genieten van dit zicht. Meer info en foto’s/video’s op: www.cadellupo.it


Donderdag 2 juli 2015

Alta Langa regio

Deserta Langerum in Alta Langa regio

Alta LangaNa een overheerlijk ontbijt op een zonovergoten terras in Hotel Cà del Lupo vertrekken we omstreeks 9u met onze bus. Wel, om kwart na negen vertrekken we richting Igliano, in het Deserta Langerum gebied van Alta Langa regio, gelegen in een zeer mooi natuurlandschap. Ik ben er meteen verliefd op. We spreken er af met Fabrizio Bissacco, van Insite Tours, maar hij staat niet op de afgesproken plaats. De mobiele telefoon laat het hier afweten. Geen signaal. We worden vriendelijk verzocht hier even te wachten terwijl het busje naar het dorp rijdt, waar ze Fabrizio vinden die er ons staat op te wachten. Lost in Translation. Zodoende komt het busje ons terug ophalen en brengt het ons met enige vertraging naar Igliano. Vanwege de verloren tijd én de hitte, wordt de geplande tour van 17 km ingekort tot net geen 10 km. En in plaats van 700 hoogtemeters worden het er slechts een 400. Oef.

Na het afstellen van de e-bikes vertrekken we meteen voor een klim op een schaduwrijk pad. Maar niet iedereen kan op zijn fiets blijven, er wordt al snel door velen afgestapt. We passeren nog een zeer oude kurkeik, en naderen nadien vrij snel het hotel “Le Piemontesine”  waar we even binnen mogen piepen en uitrusten van onze eerste klim. Ze hebben er net brood gebakken in de oven buiten.

Verderop volgt nog een klim, en nadien een … afdaling. Hoera denk je, maar neen hoor, het pad heeft geleden onder de erosie en is gevaarlijk om er zomaar langs af te dalen omdat door het hoge gras je de sporen van de geulen niet meer ziet. We worden dan ook aangeraden om een stuk te voet af te leggen, ook nadien voor de klim naar boven toe. Elisabeth valt plotseling opzij neer met haar e-bike. Is het een appelflauwte, of de hitte, of ??? Gelukkig is het niet erg en kan ze even later terug mee, we zijn bijna aan het eind van de rit.

Vlak bij de start van deze laatste afdaling passeren we een B&B uitgebaat door de Nederlandse Monique met haar man Hermando. Een geheim tip als je het mij vraagt. Zo mooi opgemaakt, prachtige verzorgde tuin met verschillende romantische zithoekjes, een zwembad om af te koelen, wat wenst een mens nog meer? Meer info op:www.casavabene.com

Op het einde van deze ferm ingekorte rit passeren we nog een afgelegen boerderij waar we door de binnenkoer rijden met zeer goed wakende honden die gelukkig aan de ketting liggen. Onderaan de weg wacht ons een laatste klim tot waar we gestart zijn. Met de e-bike op Turbo stand haal ik moeiteloos 30 km/h bergop. Whaw.

Ondertussen is het al 13u voorbij. We rijden met onze minibus terug naar onze eerste stopplaats van deze morgen waar een grote picknick plaats ligt omzoomd door een bosje. Deze plaats wordt in stand gehouden door vrijwilligers en er worden ook regelmatig feesten gegeven, weet men ons te vertellen. Er zijn zelfs waterbronnen voorzien, een grillhut, … . Ons wacht hier een smakelijk picknick met allemaal regionale producten. Lekker koel onder de bomen. De geiten- en schaapkazen vallen in smaak, alsook de varkensworst.

De Engel van Alta Langa

Na dit heerlijk eetfestijn volgt een rit naar de Engel van Alta Langa. Speciaal voor ons is de kunstenaar himself Daniele Cazatto afgezakt naar zijn kunstwerk voor woord en uitleg. “Inspired by act of great love and courage of the people of Bossolasco, that during the Second World War he offered asylum to a group of Jews, Langhe Angel is the symbol of the values ​​that reside in these small villages on the hills.” aldus Daniele Cazzato. Het kunstwerk bestaat uit aluminium plaatstaal met een laagdikte van maar liefst 13 mm en is 3 meter hoog. Op deze Youtube film kan je zijn reis aanschouwen. Nadien worden we door zijn familie uitgenodigd op een receptie met … worst, hesp, kaas en wijn. Hoe kan het anders? Maar het smaakt wel telkenmale opnieuw zeer goed.

Michelin ster

Nadien worden we vergast op een etentje in Guido Ristorante, waarbij we menig wijngaard passeren en enkele kastelen. Blijkbaar heeft deze zaak één Michelin ster maar zelf was ik er niet kapot van. Nu, een gegeven paard mag je niet in de € 120 dure muil kijken, maar de laatste recensie die ik op Tripadviser lees treed me hier wel bij: Nice, but never again. Hopelijk volgende keer beter? De bediening was vriendelijk, maar ik kreeg mijn mes aan de linkerkant van mijn bord??? Bij het verlaten van de zaak stoofde er een partij auto’s langs de kiezelweg naar buiten, personeel dat blij naar huis keerde. Met als gevolg een heuse stofwolk als toetje. Merci! Ook dit vind ik een Michelin sterrenrestaurant onwaardig. Mijn blijft eerbiedig tegenover zijn klanten, al zijn deze op weg naar buiten.

In elk geval hebben we vandaag toch genoten van een zeer mooi gebied, de “Deserta Langarum”. En zoek je er een leuk adresje waar ze ook je moeders taal spreken, dan weet je waar zoeken. Ze hebben trouwens ook goede commentaar op Zoover.


Vrijdag 3 juli 2015

Nordic Walking in Barola wijnregio

Nordic Walking in de Barola wijngaarden

BarolaVrijdag voormiddag staat er een introductie Nordic Walking op het programma. Over de 6,5 km doen we bijna 3 uur. Hoezo? Wel, omdat we eerst naar boven geleid worden aan de kerk van Diano d’Alba. Daar volgt een fotoshoot. Spijtig genoeg is het zeer vochtig en het zicht daardoor ook beperkt. In de verte zien we Grinzane Cavour Castle, een Unesco werelderfgoed. Dat is onze eindbestemming voor deze voormiddag. Onderweg passeren we hazelaars, Barola wijngaarden en enkele oude vijgenbomen. We lopen zowel langs een lokale weg als door de Barola wijngaarden naar beneden. In totaal zijn we 112 meter gestegen maar ook 390 meter gedaald. En hebben we 1u37 “bewogen” en 1u13 stil gestaan. “Piece of cake” voor mij. Op de kop van enkele druivelaars zien we witte en rode rozenstruiken staan. Dat levert een mooi plaatje op. De reden dat men deze rozenstruiken plaatst is dat een roos vroegtijdig ziektes laat zien, waardoor men kan ingrijpen op de druivelaars.

Het kasteel herbergt ook een wijnkelder Enoteca Regionale del Piemonte waar we mogen proeven van enkele Barola wijnen en worst. Nadien krijgen we een korte rondleiding door het kasteel. Buiten heeft men een weids vergezicht op de omgeving met de vele wijngaarden in een heuvelend landschap.

Met ons minibusje rijden we verder naar Montà waar we onder de beschutting van een dak op een open ruimte op het eerste verdiep genieten van onze lunch in Restorante Marcelin. Omdat we ditmaal wel goed op tijd zijn willen de organisatoren ons na de lunch even verder brengen naar de kruisweg wandelroute. Buiten wordt het met de minuut warmer en alle activiteit van de lokale bevolking zakt naar een onbeschreven diep pijl. Maar wij zullen dit gezien hebben!!! Het wordt een tochtje van een 2 km wandelen met een pittig klimmetje erbij, zoekend naar elke schaduwspat die er maar te vinden is. Het is momenteel broeiend heet en dat vreet aan je.

Rocche canyons

Voor het officiële tweede wandelluik van deze dag, een wandeling naar een lokale “Cabiot” via de “Rocche”, een soort van canyons tot wel 100 meter diep, pas ik dan ook. Normaal draai ik mijn hand niet om voor 6 km, maar de warmte heeft me bijna ten onder. En beter voorkomen dan doodgaan. Bijgevolg worden we (tja, ik ben niet alleen) na het lossen van de anderen voor hun tocht, terug gebracht naar het dorpscentrum. Daar geniet ik van een lokaal biertje in een met een airco gekoelde zaak. Ook dit moet kunnen, niet?

Op een afgesproken uur worden we opnieuw opgepikt en met een terreinwagen tot op enkele honderden meters van de Cabiot gebracht. Via een zanderige weg geraken we fris en monter ter plekke. Op het bovenste verdiep zitten de andere “echte” wandelaars al te genieten van plaatselijke lekkernijen. Maar er is meer dan voldoende, voor ieder wat wils. Hier noemen ze dit gebeuren een “merenda sinoira”, een zomermaaltijd voor in de late namiddag.

Ofwel te voet, ofwel met de terreinwagen geraakt eenieder, fit of niet, terug bij Restorante Marcelin, waar aanpalend een cremerie is. We mogen het wonderbaarlijke ontstaan van ijskoud ijs meemaken én proeven. Dat smaakt!

Onweer op komst

Nadien volgt de transfer naar ons hotel. De meesten nemen een duik in het zwembad, zelf aanschouw ik een opkomend onweer in de verte vanaf mijn terras. Net voordat ik ga slapen breekt het onweer dan ook ter plekke los. De eerste lichtflitsen in mijn kamer maak ik nog mee, van de zware regenval die erop volgt weet ik het alleen van horen zeggen en van de overblijvende plassen ’s morgens vroeg her en der op de weg.

Morgenvroeg worden we om 8u gepakt en gezakt verwacht aan de bus. Terwijl het restaurant officieel pas om 7u30 opent, maar zoals de vorige dagen kon je er al terecht van iets na 7u, dan had je meteen ook het beste plekje met zicht op de omgeving. Niet verder vertellen hé.


Zaterdag 4 juli 2015

Stura vallei

Argentera in de Stura vallei

Sambuco in de Stura valleiNa het ontbijt en check-out vertrekken we een kwartier later als gepland naar de  Stura vallei. Voor de liefhebbers staat er een mountainbike tour op het programma in het Argentera gebergte. Bij gebrek aan voldoende e-bikes pas ik. James die eerst wel poogde mee te gaan op een normale mountainbike keert even nadien ook terug om. Zelf ga ik op wandel in het nabijgelegen dorpje voor een fotoshoot. Her en der hangen posters op van hoe het hier vroeger uitzag. Er is ook een smokkellaarsmuseum, we zitten dan hier ook vlak tegen de Franse grens aan. Opvallend is dat er vele eigendommen te koop staan, tegen vrij lage prijzen, en er zelfs een hotel in opbouw verlaten bij ligt. Een ander hotel staat leeg. Het wintertoerisme is hier dan ook veel belangrijker dan de zomer.

Wat ze wel hebben is een gelateria, waar ik me tegoed doe aan een portie van €2 malaga ijs. Het is het op een na grootste bekertje. Geen geld dus. En van uitstekende kwaliteit. Ook een piepkleine winkel is er, met alles wat je nodig hebt, tot gasflessen aan toe. En er wordt gekocht.

Nadien keer ik terug naar ons trefpunt op het afgesproken uur, maar zoals ik verwachtte zal het minstens nog een uur duren voordat de mountainbikers terug keren. Het is vandaag ook weer stikkend warm. Samen met James en Lyn genieten we van een verfrissend moment. Vlak er neven is er ook nog een camping en ja hoor, we hebben weer prijs, een Nederlands koppel op doortocht maakt even kennis met ons.

Sambuco

Na de rit vertrekken we terug richting dal uitwaarts, maar houden halt in het volgende dorp voor een lekker middagmaal, samen met de burgemeester. Dit dorpje trekt wel veel (wieler)toeristen. Het is in Albergo della Pace dat we moeten zijn, in Sambuco. Binnen is het oergezellig ouderwets. Tegen de muur hangt een hele collectie koffiemolens. Het eten en de wijnen zijn er verzorgd. Prima.

Na dit laat middagmaal rijden we verder de vallei uit tot aan het kano en rafting center “Stiera sport e vacanza di Gaiola”. Alles moet nu super snel gaan want er komt een onweer opduiken. In de verte hoorde ik al tromgeroffel. Er is net genoeg volk voor één boot, enkelen blijven aan de kant. Daarbij geniet ik van het opkomend schouwspel met een Leffe van het vat. Als de groep terugkeert is er een fikse regenbui. Wash & Go.

Illuminata te Cuneo

Op naar Cuneo. We hebben net geteld 15 minuten om op onze kamers te geraken en ons op te frissen in ons nieuw hotel voor één nacht, Hotel Royal Superga. Nadien worden we begeleid naar onze tafels op de Via Roma, voor de officiële opening van de Illuminata 2015, samen met Andrea Silvestri en enkelen van zijn team. Een bekend man hier in Cuneo.

De Via Roma was vroeger toegankelijk voor het verkeer, maar men heeft 2 jaar gewerkt aan het herinrichten en volledig autovrij maken van deze opgefleurde winkelstraat. Dat wordt vanavond gevierd, samen met enkele honderden eters (die hiervoor een lekker etentje krijgen voorgeschoteld en tegelijk een goed doel steunen) en duizenden bezoekers. Alles wordt mooi georkestreerd en elke tafel wordt bijna tegelijk bediend van de verschillende gangen. Mooi gedaan.

Tegen 22u (of was het later?) begint de officiële opening met een licht en geluid spektakel. Aan de hoofdingang van de Via Roma staat een verlichte ingangspoort die synchroon met de muziek oplicht. In de straat zelf hangen op regelmatige afstanden sierlijke lichtzuilen. De komende 2 weken kan je dit hier om 19u en 22u live meemaken. Je zal er maar wonen … Voor deze avond was er ook een luchtballondoop voorzien, maar omwille van de wind werd dit afgelast. De luchtballon wordt wel via een touw omhoog gelaten, en nadien terug omlaag gehaald. Intussen verkrijg je dan een mooi zicht boven op de stad en de feestelijk verlichte Via Roma

Op het marktplein is het dringen als de show begint. Of is er een modeshow gestart? De inwoners tonen zich hier in hun mooiste kledij. Typisch Italiaans, niet? Na de show zoek ik mijn airco gekoelde slaapkamer op, want morgen is het weer vroeg dag voor een volgens het programma een “easy 2 hours hiking tour, starting from the village of Castelmagno”. Ik ben er benieuwd naar.


Zondag 5 juli 2015

Castelmagno

Castelmagno in de Grana vallei

CastelmagnoOp onze laatste dag in Cuneo trekken we in de richting van de Grana vallei. Na een lange rit, en een voor onze minibus net haalbaar traject, komen we aan in Castelmagno. Welgeteld 104 zielen telt dit dorp, verspreid over enkele nederzettingen van bijna 50 vierkante kilometer (gegevens van 2004). We zitten hier op een goede 1150 meter boven zeespiegel. Castelmagno heeft wel een geschiedenis en toekomst. Vroeger was het een verblijfplaats van voortvluchtige katharen, ook een groepje boeddhisten zou er tot 2006 hebben opgetrokken in een van de kleinere nederzettingen vanwege de rust en meditatie mogelijkheden. Maar Castelmagno heeft ook een toekomst. Beroemd is zijn kaas, die het label D.O.P mag dragen. Slechts een klein gebied mag deze kaas produceren. Het procedé is ook uniek: er worden meerdere koemelkmengsels (van ’s morgens en ’s avonds en de dag erop ’s morgens) gebruikt om de kaas te maken, samen met een beperkte hoeveelheid schapenmelk en geitenmelk. Vroeger werd deze kaas in grotten bewaard, momenteel rijpt deze kaas ter plaatse in koele ruimtes, en dit tot twee jaar lang. Bij het binnengaan van de ruimte overviel mij dan ook een geur van de meest overtreffende trap van kaasgeur ooit geroken. Laat het je smaken 😉

Na een Italiaans onderonsje gebabbel wordt het programma als volgt aangepast. We krijgen eerst een bezoek in het plaatselijke museum, of het is te zeggen wat de mensen hebben achtergelaten aan de overgeblevenen. In de zomer kan het hier mooi toeven zijn, maar in de winter is het de omgekeerde medaille. Nadien wandelen we enkele meters hogerop om met een minibusje naar boven te rijden tot vlakbij de kaasmakerij. Vandaar uit wandelen we via een brede kiezelweg langs een bergflank op. We ontwaren zo meer en meer mini nederzettingen. We bezoeken er ook eentje waar de boeddhisten hebben gezeten. Enkelen zijn totaal verlaten wegens gebrek aan wegen. Daar waar de GR vanuit Frankrijk de Alpen oversteekt naar Italië toe, keren we om. Met het busje zakken we terug naar beneden tot vlakbij de kaasmakerij. Daar krijgen we eerst een proeverij van deze kaas (jonge kaas, 1 jaar en 2 jaar belegen) samen met aangepaste wijnen. Nadien volgt een bezoek aan de kaasmakerij, maar binnen gaan mag niet. Wel mogen we de rijpingskamer inkijken (en de lucht opsnuiven van duizenden kaasvoetjes). Via een kamer vol met opgehangen look aan het zolder zakken we zo af naar het lokale restaurantje waar we samen aan tafel buiten genieten van gezonde berglucht, heerlijke slow food, en een fijne sfeer. Het zit er bijna op … busje komt zo.

Er wacht ons nog allen een rit van verschillende uren tot aan de Airport van Nice. Vanwege zware onweders in Europa zijn er veel vluchten uitgesteld, tot wel 4 uur. Het is dan ook superdruk in de Terminal. Tegen half twaalf ’s avonds landen we in Eindhoven en een uurtje later zijn we terug thuis.


Tot besluit:

De provincie Cuneo in de regio Piëmont of Piemonte is zeker een aanrader als vakantiebestemming voor zowel de actieve vakantieganger als de levensgenieter. Er zijn ontelbare goed bewegwijzerde wandelpaden. Bovendien kan je er ook heerlijk fietsen (met of zonder een e-bike) tussen de heuvelachtige wijngaarden. De wegen verkeren er in goede staat.

Als je het vergelijkt met Toscanië heb je hier op een kleinere oppervlakte veel meer afwisseling. En kan je er ook nog eens heerlijk eten en drinken. Bovendien is het nog eens korter bij gelegen dan Toscanië.

Meer info op: www.cuneoholiday.com en op www.langheroero.it