Allicante

Deze morgen is het ontbijt voor de afwisseling eens binnen. Buiten waait het fel, en de zee is ruig. Vannacht is er een druppeltje regen gevallen, maar zeker niet meer. Na het ontbijt trekken we richting bushalte aan de rotonde van de hoofdweg. We nemen er vandaag de bus naar Allicante. Via de zoutmijnen en ver voorbij de luchthaven van Allicante, komen we zo aan in deze stad, die een 50 tal kilometer van La Mata ligt. Santa Barbara, de oude vestigingsburcht overziet de haven en de stad met haar colloseum en groot voetbalstadium. Als we in Allicante uitstappen lacht het zonnetje ons opnieuw tegemoet.

Vlakbij het busstation, richting jachthaven, worden we gelokt door borden die verwijzen naar Panoramis. Het is een groot shopping centrum met cinema complex, restaurants en winkels, juist neven de jachthaven. Aan de overkant van de jachthaven ligt een groot middeleeuws schip, omgetoverd tot een restaurant. We maken een ommetje rond de haven, en wandelen dan via de kust promenade naar de toegangspoort van de burcht. Eerst dienen we de weg over te steken via een grote voetgangersbrug die sierlijk over de hoofdweg kronkelt. Vlakbij is er de ingang die via een 150 meter lange vlakke tunnel je naar de centrale lift leidt in de berg. De lift brengt je in een mum van tijd tot helemaal boven, bijna op de top van de burcht. We lopen hier rustig rond en genieten van de mooie vergezichten over zee, de jachthaven, de stad en de bergen verderop. Nadien keren we met de lift terug naar beneden en wandelen we zo de binnenstad in. Een ijspiste zorgt voor wat winterse kerstsfeer in deze zuiderse omgeving. We wandelen omhoog via een nauwe steeg, op zoek naar een tapas bar, maar vinden onze gading niet. Dan maar terug, via de hoofdstraat. Daar wist ik nog een zaak van destijds, maar die is er helaas niet meer. Op de Explanada, een grote wandelzone tegenover de hoofdweg en jachthaven, tref je de ene zaak na de andere aan, maar duidelijk op toerisme gefocuseerd. Op de hoek denken we iets gevonden te hebben, maar de bediening is aan de zeer trage kant, dus staan we maar terug op. Iets verder vinden we een Burger King. Voor geen geld kunnen we nog eens friet en een hamburger eten, met een ijsje, en een cerveza erbij. Wat verder op lag er wel een “normale” zaak met “normale” prijzen, maja, onze grootste honger is nu wel gestild. Tijd om terug te keren naar de bushalte, enkel is er geen bus. Waarom? Tja, ik weet het ook niet, want het loket is ook afgesloten. Dan maar even terug naar de binnenstad voor een kleine winkel ronde. Nadien is er wel een bus, zelfs twee, en is het loket terug open. We moeten wel op bus nr 1 stappen. De andere blijft bijna leeg achter, onze zit overvol. Het zal zijn reden wel hebben zekers?

Terug in La Mata aangekomen maken we nog een klein ommetje, en kopen we de laatste benodigdheden voor de laatste dagen in. Morgen is het zondag, onze laatste “volle” dag dat we hier zijn. Op het avondmenu staan gefrituurde inktvisringen met aangepast sausje. Heerlijk. Komt ervan als je bijna elke morgen een visser het water ziet ingaan op zoek naar inktvis. Vijf jaar terug zag ik zo een visser met duikpak aan en al hier uit de zee komen met aan zijn haak een grote inktvis. Dat zal zeker gesmaakt hebben, zo super vers. Wij moeten het doen met diepvries materiaal, maar het smaakt, en dat is toch het belangrijkste. We blijven vanavond extra lang op, en genieten zo nog maar eens van een mooie warme zomer, eh, correctie, winteravond.

Klik op een van de kleinere foto’s om het foto album te openen.

{gallery id=costablanca_dag6 rows=1 cols=7 width=100 height=100 crop=1 labels=captions alignment=center orientation=horizontal buttons=0 links=0 counter=0 overlay=1 slideshow=4000}120107{/gallery}