Markt La Mata, strandwandeling naar Guardamar del Segura, Parque Reina Sofia & Parque de Alfonso XIII
Om goed 08u ’s morgens zijn we vandaag al wakker. Net op tijd om enkele minuten later het zonnetje te zien ontwaken boven de zee, pal voor ons appartement. Wederom genieten we van ons ontbijt op ons terras buiten. Vandaag is het woensdag en dus marktdag in La Mata. Twee straten verder, net achter ons favoriet restaurant, aan de pier, start de markt, die loodrecht op de zee tot aan de hoofdweg loopt. Parallel is er ook nog een klein straatje met enkele kraampjes. Een kleine maar gezellige markt. Je vindt er bijna alles, van lederwaren, schoenen die in de buurt worden gemaakt (Elche is de hoofdstad van de Spaanse schoenindustrie), kledij, bloemen, cd’s en dvd’s, groenten en fruit, kruiden, tapa’s, vis en vleeswaren. De Policia loopt er ook rond. Hier is het niet gevaarlijk, maar in het nabijgelegen en veel grotere Torrevieja dien je wel op te passen op de vrijdagmarkt. We kopen een kilo manderijntjes en een lederen broeksriem. Omdat er in deze straat bijna geen zon staat en er wel veel wind staat vandaag kleden we ons wat warmer aan. Nadien keren we terug naar ons appartement voor een kleine hapje en natje.
Na het middagmaal op ons terras kleden we ons om in wandeltenue, zijnde een korte broek en hemd met korte mouwen. We wandelen een goede 9 kilometer verder noordwaarts langs het strand op tot in Guardamar del Segura. Dit deel van de Costa Blanca is een van de weinige niet bebouwde stukjes kust. Links zie je de duinen, rechts de zee, met in de verte Isla Plana en Santa Pola.
Een visser waagt zijn kans met twee lijnen. Je ziet meteen het verschil tussen de toeristen en de Spanjaarden. Die met een winterjas aan zijn de Spanjaarden, alhoewel het +23 graden Celcius is. Koud hé? Net voor Guardamar staat een hotel, nu in de winter gesloten, met erachter de grote zendmast die een baken voor ons vormt. Deze zendmast is maar liefst 370 meter hoog en in 1962 opgericht door de VS. Het is een mast radiator volledig geisolleerd van de grond met als doel orders door te sturen naar onderzeeboten die vanuit het US Naval Communication Station in Rota verstuurd worden. Rota ligt bij El Puerto de Santa Maria, helemaal in het uiterste zuiden van Spanje, wat op zijn beurt op 10 km ligt van de poort van Cadiz. De zendmast is in verhouding met de gebruikte golflengte klein, maar door speciale technieken slaagt men er alsnog in uit te zenden.
In Guardamar aangekomen wandelen we even verder tot aan het Parque Reina Sofia, waar ik de vorige keer (vijf winters terug) getuige was van een japanse bruiloft. Nu, vijf jaren later, is het park niet meer zo goed onderhouden. Een spijtige zaak. Ook het achtergelegen Parque de AlfonsoXIII is er nog slechter aan toe. Heeft hier de crisis iets mee te maken? We draaien naar de hoofdweg toe richting zee en wandelen voorbij de vele strandhuisjes die elk tegen een ander opleunt. De achterkant van deze huisjes is verfoeilijk lelijk, we dachten eerst dat het krotten waren, maar de voorkant geeft dus wel uit op het strand. We wandelen zo terug tot we aan de plek komen waar we straks afgedraaid zijn van het strand weg de binnenstad in naar het Park. Hier zijn enkele restaurants open, en toeristen eten op de autovrije dijk. We zoeken echter een plek om onze dorst te lessen, maar het zijn allemaal restaurants, geen enkel café is open. Vandaar dat we terug het stadje ingaan, twee straten landinwaarts, tot op de Av de Cervantes, een mooie boulevard met centraal tussen de rijstroken een mooi wandelpad omzoomd met palmbomen.
Hier in Guardamar is er ook een bekend Chinees restaurant waar men van heinde en ver komt voor de Peking eend, maar ik vind het niet meer terug. We zien wel een ander Chinees restaurant, China Town genaamd, loeren even naar de prijskaart, maar besluiten verder iets te zoeken om onze dorst te lessen. We willen net de straat oversteken, of een lieftallige Chineese dienster weet ons te overtuigen om hier buiten dan toch maar iets te drinken, ja, het kan. We krijgen er zelfs een hele korf kroepoek bij, voor niets. Het valt op dat in de winter tijd vele zaken gewoonweg dicht zijn, nu nog meer als vijf jaar terug. Bij de betaling krijgen we nog hun menukaart mee, het duurste menu kost slechts € 10 per persoon, drank inclusief! Je kan er ook eten afhalen.
Nadat onze dorst gelest is stappen we verder, ditmaal terug naar beneden naar de zee toe. Via het strand wandelen we een 9 tal kilometers terug tot aan ons appartement in La Mata. Vanavond eten we lekker thuis op ons terras.
Al bij al hebben we er te voet toch een goede 25 km opzitten vandaag, inclusief de markt. We genieten wederom van de winterse temperaturen bij kaarslicht op ons terras.
Klik op een van de kleinere foto’s om het foto album te openen.
{gallery id=costablanca_dag3 rows=1 cols=7 width=100 height=100 crop=1 labels=captions alignment=center orientation=horizontal buttons=0 links=0 counter=0 overlay=1 slideshow=4000}120104{/gallery}