El Parque Natural de La Mata – Torrevieja

Gisteren morgen waren we reeds heel vroeg uit de veren, en vrij laat slapen, zo tegen een 22 uur. Omdat we onze beide slaapkamers goed verduisterd hadden, en nog moe waren, schrokken we wel even toen we wakker werden. Het was al laat in de voormiddag… vakantie noemen ze dat. Vandaag gaan we het lokale natuurpark El Parque Natural de La Mata – Torrevieja verkennen, een 3700 hectare groot gebied, waarvan 1400 hectare watergebied. Het park heeft een ovale vorm met een grootste diameter van 17 km en ligt op 1 km van de zee.

We moeten ons vandaag dus niet haasten om een of andere bus te halen. Maar eerst nuttigen we het ontbijt op ons terras met het zonnetje op ons en de zonnebril aan, meer moet dat niet zijn! Voor ons zijn dit zomerse temperaturen, voor de Spanjaarden is dit putteke winter, en zijn ze als dusdanig ook zo gekleed: een warme winterjas, muts, handschoenen, … zelfs hun honden, “perro” in Spaans, krijgen een gebreid jasje aan.

Goed, laten we eerst starten met een goed ontbijt: ovenwarme croissonts, knapperige toast met confituur en beleg, fruitsap en koffie. Dat smaakt, zeker op ons zonovergoten terras. Na de afwas maken we ons gereed voor een wandeltocht in het nabijgelegen natuurpark. Het ligt vlak achter La Mata, aan de overkant van de hoofdweg, op 200 m van de rotonde. Er is een ruime parking voorzien, maar er staan slechts een handvol auto’s. Hier aan de hoofdweg, aan het rondpunt, zijn ook de bus opstapplaatsen die we in de loop van de week gaan nemen om naar Cartagena en Allicante te gaan. Aan de ingang van het natuurreservaat staat een klein gebouwtje, een informatielokaal. Binnen staan verschillende maquettes en allerlei uitleg. We kijken ook naar de film die in een achtergelegen zaaltje continu draait en de natuur laat zien in de verschillende jaargetijden. Het duurt net niet te lang en is knap gemaakt. Aan de info balie vragen we welke wandelingen ze ons aanraden. 3 wandelingen zijn hier vast gepeild, elk volgens een thema: de wijnroute (Ruta del Vino) is slechts 1,450 km lang, die spreekt me wel aan 😉 Een deel van het reservaat wordt nog gebruikt voor wijnbouw, volledig zonder pesticiden. Deze wijn kan je hier ook kopen. De andere route is 3,5 km lang en biedt je een exclusieve panoramisch zicht op het park. Daarbij passeer je ook enkele vogelkijkhutten, waar je de vogels kan observeren. De laatste keer dat ik hier was, een vijf winters terug, zat hier een Engelsman met een Swarovski kijker, en deze Belg met een “Aldi” verrekijker van een tien (?) euro’s. Wat een wereld van verschil van kwaliteit. Opvallend is wel dat er op dit moment weinig vogels te bespeuren zijn. De reden? Ik zou het niet weten. Daarnaast is er ook een fietsroute die rakelings langs het park afgaat.

We waren ook verbaasd over de kleine groen geverfde bouwsels boven op de berg bij de derde route, die ook als fietsroute dienst doet en 5,2 km lang is. We hoorden veel “geroekoekoe”, maar zagen niets. Nadien hoorden we van Nancy dat dit duivenkooien zijn, en dat de locals deze duiven verven, net als papegaaien. Een vreemde traditie.

Onderweg naar de top op de fietsroute passeren we ook een kerkhof. Het hospitaal ligt dan ook niet veel verder. We bezoeken het kerkhof even en stellen vast dat ze hier de mensen begraven in nissen, waar doodskisten ingemetseld worden. We dachten eerst dat het urne plaatsen waren, maar dat is hier nog niet in voege. Vlak tegenover het kerkhof ligt een afgesloten park met veel lage dennenbomen gepland als een bosje, die in de zomer schaduw bieden aan de verschillende picnic tafels die her en der opgesteld staan.

Onderweg naar beneden slaan we de tweede route in en komen zo bij een aantal kijkpunten waar we ongehinderd vogels kunnen observeren. Na de wandeling doorheen het park keren we terug naar ons appartement, maar doen eerst nog de broodnodige boodschappen. We apperitieven daarna nog op ons terras, en dalen dan af naar ons restaurantje enkele huizen verder. Ze hebben nog net een plaats vrij op het terras. Voor €8.90 heb je hier een dagmenu! Zelf neem ik de “Meeresfrüchte Cocktail”, de “Kabeljau paniert” en een “Eiscreme” om af te sluiten. Gelukkig komen hier veel Engelse en Duitse toeristen, zodat de menu’s ook in het Duits en Engels opgesteld zijn. Enkel de ober verstaat ons niet goed, en vraagt zich dan ook af van welk land we komen. Dat kleine landje met een regering zeggen we dan om te lachen, Belgica.

Na het late middagmaal wandelen we nog even de vlakbijgelegen pier op, waar een mooie witte auto staat. We schieten enkele foto’s voor een kleine commercial 😉 De pier is eigenlijk het voedingskanaal voor het zoutmeer van het natuurpark.

Nadien terassen we even verder op ons groot dakterras, dat we via een binnentrap vanuit onze open keuken/living kunnen bereiken. Hier is er geen lichtpollutie en zie je zoveels te meer sterren aan het firmanent staan. Zo sluiten we deze mooie dag af.

Klik op een van de kleinere foto’s om het foto album te openen.

{gallery id=costablanca_dag2 rows=1 cols=7 width=100 height=100 crop=1 labels=captions alignment=center orientation=horizontal buttons=0 links=0 counter=0 overlay=1 slideshow=4000}120103{/gallery}