Latschenstüberl
Van uit Filzmoos te voet naar de Latschenstüberl Mandlberg, vervolgens naar Mandling waar Gasthof Geringer desolaat erbij ligt (failliet?), terug via dezelfde weg in plaats van via Filzmoos Stausee (Spijtig, geen afkoeling onderweg!) en dit op maandag 5 augustus 2013.
Op ons RouteYou kanaal kan je de door ons gewandelde route inzien op de kaart en downloaden voor je GPS/GPS App.
Net zoals vrijdag vertrekken we vanuit ons appartement Dorfblick te Filzmoos voor opnieuw een zonnige wandeldag.
We passeren de parking aan het winterskistation waar een gele oldtimer mijn aandacht trekt.
We wandelen via de hoofdweg richting oosten, waar we al snel bij een kiezelweg rechts kunnen afslaan. Hier volgen we de 611.
We volgen de weg naar de artisinale Schnappsbrennerei waar we een proevertje maken van een choco-achtig ding.
In de verte zien we een kleine nederzetting. Hier moeten we zijn.
Niet hierboven, maar hier beneden dus 😉
Wat extra info is altijd interessant.
We werken wel niet het hele lijstje af, maar eentje om te proeven moet kunnen.
Ook binnen ziet het er gezellig rustiek uit.
Na deze korte rustpauze wandelen we verder naar Mandling waar het de bedoeling is om in Gasthof Geringer (op 20 wandelminuten van hier) te gaan middagmalen.
Onder begeleiding van wilde ezels wandelen we verder en dalen we af tot we aan de hoofdweg in Mandling aankomen, vlakbij een kapel en het Gasthof Geringer.
Groot is dan ook onze verbazing dat ondanks de infopijlen 20 minuten terug waar duidelijk dit gasthof op staat vermeld met mes en vork, er helemaal desolaat bij ligt. Het gras komt al tussen de voegen van de plaveien uit.
We wandelen dan maar even verder het dorp in op hoop van zegen om toch ergens iets te kunnen eten. Maar het lijkt wel een spookdorp. Hallo, waar is iedereen???
Het naastgelegen winkeltje heeft ook net de laatste klant de deur uitgezet, en het hotel verderop opent pas zijn keuken tegen de avond aan. In het dorp valt geen enkel ander eethuis te bespeuren, ook het tankstation met winkeltje heeft geen broodjes of ander vast voedsel in zijn assortiment.
Spijtig, want we moeten nu dringend onze plannen herzien: in plaats van via de stausee terug te keren naar Filzmoos, nemen we dan maar dezelfde weg terug, zodat we aan de schnapsbrennerei dan nog wat achter onze kiezen kunnen steken. De ezeltjes komen ons niet meer tegemoet. Een ezel stoot zich niet tweemaal aan dezelfde steen, of hoe was dat ook weer dat gezegde?
Hierbij vaart de gedachte om een lekkere koele wandeling neven het water op te kunnen gaan maken, en worden we nog afgestraft met een straffe klim vooraleer we kunnen gaan eten. Mijn maag begint al duidelijk te protesteren, nog even geduld! Terug aangekomen aan de schnapsbrennerei bestellen we meteen een grote toast, juist voordat een groep aankomt voor een rondleiding met proeverij.
Aan de tafel neven ons zit een jong Nederlands koppel waar we mee in gesprek komen. We wandelen nadien ook samen met hun terug tot in Filzmoos via een ander smal bospad.
Dit bospad komt uiteindelijk bij een meertje uit, vlakbij de kiezelweg aan de hoofdweg.
We nemen afscheid van hun in Filzmoos en slenteren verder door tot aan ons appartement.
Vervolgens beginnen de verdere dagelijkse rituelen: aperitief, kokkerellen, planning voor morgen maken, en nog even nagenieten op ons terras … Tot morgen!
